#6

#5

#4

#3

#2

#1

Dissonance

Dissonance: δυσαρμονικός συνδυασμός φθόγγων,κακοφωνία, παραφωνία, δυσαρμονία

Υλικά: Φορητή μονάδα παραγωγής ήχου // Ένας τόπος

Το αστικό τοπίο διαμορφώνεται από τις εικόνες που μας τροφοδοτεί η πόλη, τους ήχους της, και ποικίλα άλλα ερεθίσματα που ενσωματώνονται μέσω των αισθήσεων από τους κατοίκους καθημερινά. Το dissonance in Athens βασίζεται σε μια απλή ιδέα συνδυασμού εικόνας και ήχου με σκοπό τη δημιουργία νέων συσχετισμών και διατάραξη των υφιστάμενων ισορροπιών που τείνουν να θεωρούνται αυτονόητοι. Η εικόνα αναφέρεται σε τμήμα της πόλης που επιλέγεται από το δράστη, και στο οποίο δεν γίνεται καμία οπτικά αντιληπτή επέμβαση. Ο επιλεγμένος χώρος αποτελεί το φόντο ενός ήχου επίσης επιλεγμένου από το χρήστη –μαγνητοφωνημένου από κάποιο σημείο της πόλης ή ψηφιακά επεξεργασμένου-, ο οποίος τοποθετείται εκεί με τη χρήση απλών μέσων. Ήχος και εικόνα αλληλεπιδρούν με αποτέλεσμα την εκ νέου νοηματοδότηση του χώρου και την παραγωγή πιθανών παραμορφώσεων, αλλοιώσεων ή δυσαρμονιών. Η δράση πραγματοποιείται in situ στην πόλη και καταγράφεται με σκοπό την παραγωγή videos και την ανάρτησή τους στο blog. Τελικό προϊόν είναι μια δεξαμενή αρχείων εικόνας και ήχου που έχουν σκοπό να διαμορφώσουν το αποσπασματικό και δυσαρμονικό τοπίο μιας πόλης, σε μια προσπάθεια κατανόησης και επαναπροσδιορισμού της.

Η δράση που περιγράφηκε αντλεί κάποια βασικά στοιχεία από τη θεωρεία του Gerald Genette για την έννοια της υπερκειμενικότητας, την οποία ορίζει σαν τη σχέση ενός κειμένου που προστίθεται σε ένα υφιστάμενο υποκειμένο το οποίο προϋπάρχει και μεταβάλλεται, μετατρέπεται, επεξεργάζεται ή επεκτείνεται μέσω της πρόσθεσης αυτής. Η μεταβολή αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί με έμμεσο υπαινιγμό σε άλλα στοιχεία, παράλειψη αυτού που “γίνεται χωρίς να λέγεται” ή “λάμπει δια της απουσίας του”, καθώς και προσαρμογή στοιχείων του υφιστάμενου υποκειμένου μέσω της πρόσθεσης και της απάλειψης (Gerard Genette, Palimpsestes, 1982). Ωστόσο, θα πρέπει να γίνει σαφές ότι η θεωρεία αυτή –όπως και άλλες ενδιαφέρουσες που αναφέρονται στους τρόπους αντίληψης και συγκρότησης της ταυτότητας ενός τόπου- δεν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης ισχυρότερη από την ίδια την πόλη, την Αθήνα.